opis,, "Samotność w Sieci".

"S@motność w sieci" pióra Janusza Leona Wiśniewskiego.

Pierwsza myśl jak zobaczyłam tą książkę? 

"A, to ten kiepski film powstał na jej motywach". Tak, zgadza się. Jednak zmieniłam zdanie od razu, gdy dorwałam ją w swoje ręce. Zaintrygowały mnie opinie o niej. W końcu zdecydowałam się przeczytać tą opowieść.

Zwykła kobieta, zmęczona stałym związkiem, zawiedziona mężem. I mężczyzna- zraniony przez miłość, samotny, niesamowicie inteligentny. Spotykają się lecz o tym nie wiedzą. Później spotykają się po raz kolejny- na chacie. I zaczyna się wszystko. Pierwsze była to znajomość, Kobieta szukała słuchacza. Znalazła lepszego niż może sobie wymarzyć. Ale to wszystko byłoby za proste, w tą zabawę wkradła się powoli przyjaźń. A tuż za nią swojska intymność, zauroczenie. I może miłość? To wiedzą tylko bohaterowie.

Z pozoru prosta głupawa historyjka o internetowej miłości. Jednak ona jest głębsza, jak to na Wiśniewskiego przystało. W niekończące się rozmowy Bohaterów wkradają się opowieści z ich życia. Za najbardziej poruszającą uważam, moim skromnym zdaniem, historię o ukochanej Jakuba- Natalii. Płakałam. Dwa razy, trzy- za każdym razem gdy przeczytałam o tym. Do tej... prozy życiowej nie da się przywyknąć. I zadaje sobie to samo pytanie co główna bohaterka... "czemu ona mu umarła? przecież anioły nie umierają...". Nie zrozumiem tego. Ale Wiśniewski opanował do perfekcji poruszanie najczulszych miejsc u człowieka. Druga z kolei historia, to ta o Dobrym Psie. I znowu sprawdza się moja teoria, że ludzie nie zasługują na zwierzęta... 

Więcej Wam nie powiem. To TRZEBA przeczytać.

pozdrawiam,

Alo.